اعتراف

چه انتظارعجیبی...؟تو بین منتظران هم عزیز من چه غریبی؟عجیبتر که چه اسان نبودنت شده عادت ...چه کودکانه سپردیم دل به بازی قسمت .چه بی خیال نشستیم 

نه کوششی نه وفایی. 

فقط نشسته وگفتیم خدا کند که بیایی.